Mikołaj Trzaska w BWA Zielona Góra.

 Dziesiąta edycja Muzyki (Nie)Potrzebnej gościła wyjątkową osobę w postaci jednego z najlepszych polskich jazzmanów a mianowicie Mikołaja Trzaskę. Muzyk przybył do Zielonej Góry na zaproszenie Gustaff Records aby promować swoją książkę "Wrzeszcz!". Na spotkanie z artystą przybyła w końcu (!) spora publiczność, myślę, że 150 osób było lekko a spotkanie prowadził całkiem zgrabnie i z pewną dozą luzu i humoru dyrektor BWA pan Wojciech Kozłowski. 

Chwilę po 19 godzinie zaczęło się spotkanie z muzykiem dotyczące wspomnianej wyżej książki. Było widać, że muzyk nie poszedł na "łatwiznę" i naprawdę dogłębnie odpowiadał na pytania czy to dyrektora BWA czy też publiki, lawirując między muzyką, kulturą czy też sztuką bardzo płynnie i z wielkim sercem.

Myślę, że dyskusja trwała dobrą godzinę, piętnastominutowa przerwa i muzyk pojawia się na deskach galerii otoczony trzema instrumentami. Jak trzy instrumenty to i muzyk zagrał solo trzy utwory w tym jeden Krzysztofa Komedy jednak dał się namówić na bis. Po koncercie można było na spokojnie podejść do muzyka, porozmawiać czy podpisać płytę - naprawdę Mikołaj to bardzo ciepły i kontaktowy chłop.

Fajny wieczór.

Armia gra "Legendę"

 W sobotę 15 kwietnia miałem okazję być na koncercie zespołu Armia, który pierwszą część swojego setu poświęcił na całkowitym odegraniu legendarnej płyty "Legenda". Ja również obchodziłem swoje małe rocznice a mianowicie ostatni raz widziałem Armię w okolicach roku 1993 roku i ostatnią płytę jaką przesłuchałem była a jakże "Legenda".

Zielonogórski klub "Wyspa" zapełnił się szczelnie szarą wiarą a pogróżki, że zespół zacznie grać równo o godzinie 20.oo okazały się jak najbardziej na miejscu. Około godziny 20.1o zespół wyszedł na scenę i rozpoczął swój set od kilku minutowego intra po czym na scenie pojawił się Bombadil.

Od pierwszych chwil kontakt publika - zespół wszedł na najwyższe obroty, wyśpiewując wspólnie całe frazy tekstow - świetna sprawa! Pogo pojawiło się natychmiastowo co przy średniej wiekowej +40 nie było takie oczywiste. Oczywiście publika wymieszana więc można było naciąć się na pankowca jak i metala czy fana muzyki rockowej - co cieszy, że cały front ludzi docenia twórczość zespołu. Było widać ogromne serducho jakie zostawiają muzycy na scenie - to na duży plus, że nie jest to kolejny odgrzewany kotlet a Legendarne granie. Po odegraniu płyty, zespół zagrał utwory z innych albumów i czuć było, że ciśnienie z ludzi wyraźnie spadło. Zespół dał się namówić na bisy a później Tomek wyszedł do szarej wiary aby przybić piątkę oraz podpisać płyty itp.

Oczywiście ze starego składu jest tylko Tomek a ciekawostką jest, że na gitarze gra jego syn. Niestety nie zobaczyliśmy na scenie waltorni, która niszczyła sceny koncertowe na początku lat 90-tych, muzyk akurat się rozchorował. Wielu ludzi z publiki przyjęło to jako nieporozumienie jednak trzeba to wziąć na "klatę" jako siłę wyższą. Na minus na pewno nagłośnienie zespołu - było słychać jedno wielkie dudnienie czyli perkusję, bas i wokal. Szkoda, że nie było słychać gitary, z miłą chęcią bym skonfrontował wirtuozerskie wigibasy Afy z obecnym gitarzystą. Podobno fatalne nagłośnienie koncertu jest cechą tego klubu. Cena na koncert wynosiła na bramce 80 PLN - trochę sporo, jednak myślę, że warto było. 

Wspaniały wieczór!

 

Siekiera - Demo Summer '84

 W 2021 roku Warsaw Pact Records postanowiło wydać na szlachetnym nośniku chyba najbardziej kultową punkową polską kapelę - SIEKIERA. Na czerwonym winylu (moje wydanie) znajdziemy znane wszem i wobec demo nagrane w 1984 roku w składzie:

- Tomasz Adamski - gitara

- Tomasz Budzyński - wokal,

- Dariusz Malinowski - bas,

- Krzysztof Grela - perkusja.

Nagrań dokonano na dwuśladowym magnetofonie w sali widowiskowej Puławskiego Ośrodka Kultury "Dom Chemika". Płyta winylowa została wydana czterokrotnie (!) i za każdym razem wyprzedając całkowicie swój nakład w bardzo krótkim czasie liczonym w godzinach. Jako ciekawostkę można napisać, że każde tłoczenie dostało "swój" kolor.

Okładka wydana na fajnym gatefoldzie z dodaną kilkunastu stronicową wkładką z historią zespołu, historią nagrania demówki oraz tekstami po polsku i angielsku. Jedynym minusem jest styl wydania wkładki - jakby stary punkowy zine na którym praktycznie nic nie widać ze zdjęć, choć wszem i wobec są na sieci fotki z sesji Siekiery w bardzo dobrej jakości. Tu coś wydawcom nie poszło - choć może i tak miało być jak widać. 

Po raz kolejny WPR wydaje perełkę. To co czekamy na Siekierę live 1986 na winylku? Pożyjemy - zobaczymy!

Brygada Kryzys - Cosmopolis

 Cosmopolis to druga płyta wydana po dziesięcioletniej przerwie zespołu. Po wydaniu "czarnego albumu" ekipa dostała totalnego bana na istnienie grupy, i tak na jednym z koncertów Brygada ogłosiła swoją nieśmiertelność a muzycy rozeszli się w swoje strony. Robert udzielał się m.in w Izraelu, Deuterze i Armii a Tomek ponownie rozpędził swój projekt, który założył jeszcze przed Brygadą a mianowicie Tilt. Wróćmy jednak do Cosmopolis, na początku lat 90-tych zespół postanawia wznowić działalność i aby wejść z "wysokiego K" potrzebował nowego albumu. 

Jako, że czasy były dość burzliwe no i przede wszystkim otwierały się nowe możliwości przed muzykami - w końcu nie czekało się na wejście do studia latami a wydanie albumu było już tylko kwestią miesięcy no i nie było cenzury takiej jak "za komuny". Zespół dość sprawnie nagrał album w studio Izabelin (z perspektywy czasu już kultowym). Na płycie znalazło się sporo starych utworów w nowych aranżacjach oraz sztandarowy utwór Dylana "All along The Watchtower". Znalazło się też trochę zapychaczy w stylu dub. Płyta została dość dobrze przyjęta przez krytykę choć przez fanów już nie tak do końca ciepło. Fani jednak oczekiwali więcej punkowej stylistyki a dostali bardzo sprawnie zagrane czadowo-rockowe kawałki. 

W 1992 roku ukazuje się CD co było w owych czasach nie tak oczywiste (jednak pewna droga nowość w Polsce) oraz kaseta. Dopiero w 2021 roku płyta wyszła na edycji winylowej i właściwie o tym ma być mój wpis. 

To już po raz kolejny płyta, która wychodzi na czarnym nośniku i ukazuje się po macoszemu na "odwal się". 

Zacznę od poligrafii, w wersji CD okładka jest wyraźna z żywymi kolorami z fajnym wytłoczonym złotym napisem zespołu oraz tytułem płyty. Na winylu okładka jest jakby niewyraźna no i już nie ma wytłoczonych złotych napisów. Jednak format okładki płyty winylowej nie wybacza niedoróbek jeśli chodzi o poligrafię (patrz np. Będzie Dobrze na LP). W sumie to pal licho wytłoczone napisy jedziemy dalej. Drugi znacznie większy błąd to brak wkładki choćby z tekstami utworów, kompletnie nic. Kolejny kwiatek ale tym razem już śmiertelnie poważny to brak aż...

SIEDMIU UTWORÓW !!!

Halo! CZY LECI Z NAMI PILOT!

Brak siedmiu utworów to oznacza, że album powinien się ukazać na dwóch płytach i teraz ciekawe czy to wybór wytwórni MTJ/Mega Czad czy Tomka Lipińskiego? Odpadły "zapychacze", które były w wersji CD/kaseta, lecz ich brak wypacza całokształt płyty. Ciekawe co na to powiedziałby Afa? 

Po co wydawać takie gnioty? 

Na siłę? 

Dla kasy? 

Dlaczego?

 

 

Rozkrock - Triumph der Liebe

 Kolejna płyta z punkowej przeszłości, która wychodzi na szlachetnym nośniku - Rozkrock. 

Płyta została wydana we współpracy aż pięciu niezależnych wytwórni: Czarny Kot, No Pasaran, Underground Factory, Zima, Warsaw Punk. 

Na nośniku znajdziemy najbardziej znane demo wydane w okolicach 1991-92 roku pierwotnie oczywiście na kasecie (15 utworów) a w wydaniu winylowym posłuchamy tylko 12 utworów. Płyta przyzwoicie wydana, okładka z grubego papieru plus czterostronicowa  wkładka z wypustami Ziggiego tj. fragmenty z zine Szajba, archiwalne zdjęcia, komiksy czy opowiadania napisane przez przybysza z kosmosu.

Mastering pod winyl całkiem udany, muzyka dostała nowego kopa jednak z zachowaniem prymitywno-obskurnego sznytu muzyki (automat perkusyjny!).

Triumph der Liebe zostało nagrane w składzie: Jose Martinez, Patabuk, Rumun, Ziggy Stardust. Znajdziemy na niej między innymi wielkie hity jak Ruda Bestia, Przygoda Nekrofila czy Mieżdynarodnij Babilonskij System.